نفرت
شنیده ام گفتی ، که دل می خوای از من
پشیمونه دل تو گریونه چشم تو
یادت بیاد روزی که کشتی قلب منو
که نفرت و کاشتی تو روح و جسم منو
الان دیگه دیره دیگه نیا پیشم
دل،نمی خوادت نگو دوستت دارم
برای من روزی تو بهترین بودی
کنار من بودی تو عشق من بودی
ولی نخواستی منو ، تو پس زدی دلمو
الان دیگه نفرت بجای عشق اومده
نشسته تو چشمام،تو روح و جسم منه
الان دیگه دیره دیگه نیا پیشم
دلم نمیخوادت نگو دوستت دارم
دل
یک حجم انبوه،اما خالی و تنها
حجمی پر از هیچ و سیاه و سرد با ما
آن حجم دارد درونش خون گرمی
حجمی پر از تنهایی و سرد وسیاهی
سردی آن نشات ز تنهایی گرفته
احساس و عشق و عاطفه انگار مرده
با چه امیدی در هر نفس می تپد اما
امید آن از جمع من با تو تا ما
بهشت و جهنم
حق به جانب آنهایی است که می گویند بهشت و جهنم در خود اشخاص است،بعضی ها خوش به دنیا می آیند و بعضی ها ناخوش.........صادق هدایت
شوق زندگانی ،کور
آشوب در وجود و فکر متوقف و عشق
زندگانی تعریف شده و زندگی
مغز رو به دیوانگی....خارچ از تعریف
زندگی،تغییر......عشق،تغییر
شوق زندگانی ،کور
آری دیگر با شما کاری ندارم
آخر دیگر با شما حوصله ندارم
شاید زندگانی جدید،پایه ریزم
شوق زندگی در من هست؟ زندگی،تغییر
عشق بودن در من هست؟ عشق،تغییر
و از حوصله خارج،تکرار
مرگ
چرا از مرگ میترسید؟
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید؟
مگر می این چراغ بزم جان مستی نمی آرد؟
مگر افسون افسونکار نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد؟
مگر این می پرستی ها و مستی ها،برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست؟
مگر دنبال آرامش نمی گردید؟
چرا از مرگ می ترسید؟
کجا آرامشی از مرگ خوشتر کس توان دید؟
می و افسون فریبی تیز بال و تند پرواز ند،
اگر درمان اندوهند،خماری جانگزا دارند
نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید
خوش آن مستی که هشیاری نمی بیند
چرا از مرگ می ترسید؟
دوباره بر میگردم
صدا میزنم از دل به دل که نزدیک تر است
به خیسی چشمانی که خیره به پنجره است
من از نگاه آخر تو فهمیدم
که سرنوشت دل تنهای من سفر است
قسم به این دستها یی که از گره واشده است
قسم به من به همین روح که از تنم جدا شده است
قسم به این شب و بی خوابی لعنتی ام
دوباره برمیگردم به عشقو به عاشقیت
به آخرین دیدارمان به بوسه از رویت
"دوباره برمیگردم به امن آغوشت"
نبش قبر
جفت نیمه ی گمشده نیست
