باشه!!!

همه ی نوشته هامو سوزوندم(هر روز به قتل میرسمو شعر من فقط ،به انتشار شعله کبریت میرسه)
دیگه از گذشته چیزی ندارم که یادم بیاد حتی چیزی که امروز دیدم و مربوط به اون نوشته ها میشه
هرچی هست همین حالاست همین امروز
و نوشته های این وبلاگ که با یه دکمه حذف میشن
و آینده.
آینده ای که آیینه اش همین گذشته ی سوخته است
امیدی هست؟تاریکه؟کور شدم؟
هرچی هست سیاهه.مشکی.

و
الان یه نفر گفت :" امیدواری چیز خوبیه ولی نه در مورد این جور چیزا.. "
اما من فقط به خودم امیدوار شدم ها!!!

راستی..
خیلی هم خوب نیست تو واقعیت بعضی چیزا رو لمس کنی...!!!!

همون خیالش هم زیاده...باور کن...

دروغه

آخ که چه دلگیره هوای من بی تو
چقد نفس گیره قدم زدن بی تو

تو خلوت کوچه گرفتن دستات همش دروغه دروغ

چقد ادامه بدم به گم شدن تو این خیابونای شلوغ

تو کافه خالی یه استکان چایی کنار تنهایی
اونطرف میزم جات خالیه عزیزم

:(

         :):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):) :):):):):):):):):):):):):):):):):

با تمام وجود غمگینم