عاشقانه ای از اینک شوکران

روزی که امدند خواستگاری،پدرم گفت:"نمی دانی چه خبر است مادر وپدر منوچهر آمدند خواستگاری تو".
خودش نیامد.پدرم از پنجره نگاه کرده بود.منوچهر گوشه ی اتاق نماز می خواند.مادرم یک هفته فرصت خواست تا جواب بدهد.من یک خواستگار پولدار تحصیلکرده داشتم.ولی منوچهر تحصیلا ت نداشت.تا دوم دبیرستان خوانده بود و رفته بود سر کار.توی مغازه مکانیکی کار میکرد.خانواده متوسطی داشت،حتی اجاره نشین هم بودند.هر کس میشنید میگفت:"تو دیوانه ای.حتما می خواهی بروی توی یک اتاق هم زندگی کنی.کی این کار را میکند؟"
خب من آن قدر منوچهر را دوست داشتم که این کار را می کردم.یک هفته شد یک ماه.ما هم را می دیدیم.منوچهر نگران بود.برای هر دویمان سخت شده بود این بلا تکلیفی.بعد از یک ماه صبرش تمام شد.گفت :"من می خواهم بروم کردستان،بروم پاوه.لااقل تکلیفم را بدانم.من چی کار کنم فرشته؟"
منوچهر صبور بود.بی قرار که می شد من هم بی طاقت می شدم.با خانواده ام حرف زدم.دایی هام زیاد موافق نبودند.گفتم:"اگر مخالفید با پدر می رویم محضر عقد می کنیم".
خیالم از بابت او راحت بود.آنها که کاری نمی تواتستند بکنند.به پدرم گفتم"نمی خواهم مهریه ام بیشتر از یک جلد قرآن ویک شاخه نبات باشد."اما به اصرار پدر برای اینکه فامیل حرفی نزنند به صد و ده هزار تومان راضی شدم.پدر منوچهر مهریهام را کرد صد و پنجاه هزار تومان.عید قربان عقد کردیم.عقد وارد شناسنامه ام نشد تا بتوانم درس بخوانم.